آموزش سه تار به سبک استاد عبادی

"به نام نامی حق"

ترنم شورانگیز عشق, زمزمه زخم است یادگار سالیان دراز عاشقی.

عاشقی دلسوخته, پیری سپیدموی و روشندل, چوبی و سیمی بیانگر راز دل. او آمد تا راز عاشقی از زبان بی بیان سه تارش به گوش فرشیان رساند و رفت تا توشه سفرش را نثار عرشیان نماید.

بی شک زنده کننده سازی که به آرامی خاموش می شد و به دست فراموشی می رفت کار غیر از او نبود. همچون کمانچه که او نیز به دست لایق پیری که عمرش را نثار سازش کرد, زنده شد, سه تار نیز به سبب بودن نامی چون "عبادی" جانی دوباره گرفت.

بی شک او به همه ی کسانی که به دنبال آموختن سه تار رفته اند درس داد "عبادی" علاوه بر شاگردانش برای بسیاری نه استادی مسلط که یک سرچشمه الهام اخلاقی بود.

سبک عبادی با قطعات قوی یا خیلی قوی مشخص می شود که 3 یا 4 سیم در آن واحد به صدا در می آیند و به تناوب قطعات طولانی می آیند که در نیمه قوی یا نرم روی یک سیم تنها (تک سیم) نواخته می شوند.

نکته ای که در شیوه نوازندگی عبادی است این است که تقلید از نواخت ایشان دشوار و به سبک وی نواختن غیر ممکن است, نه تنها در جواب آواز یا آوازی نواختن بلکه در چهارمضراب ها و قطعات ضربی کار محالی است. در تقلید کار ایشان فرمودند: "این را که من نواخته ام, بهتر از تو هم نواخته ام, برو نوای نو ساز کن."

و ما اینک به پاس فدا کاریش درسش را به خودش در آسمان تحویل می دهیم باشد که آسمان نغمه گر زخمه اش در تار و پود قلب های شما عاشق نوازان گردد.

استاد مجتبی ذکری (سال 1378)